“ คุณมีตูดที่เต็มไปด้วยผายลมในคืนนั้นที่รักและฉันก็เอามันออกไปจากตัวคุณคนอ้วนตัวใหญ่คนที่มีลมแรงยาว ๆ รอยแตกเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างรวดเร็วและผายลมซนตัวเล็ก ๆ จำนวนมากจบลงด้วยการพรั่งพรูออกมาจากรูของคุณเป็นเวลานาน มันวิเศษมากที่ได้มีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ผายลมเมื่อทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์ขับไล่เธอออกไป ฉันคิดว่าฉันคงรู้จัก Nora ผายลมได้ทุกที่ ฉันคิดว่าฉันสามารถเลือกเธอในห้องที่มีผู้หญิงผายลม มันเป็นเสียงที่ค่อนข้างน่ารักไม่เหมือนกับเสียงผายลมที่เปียกชื้นซึ่งฉันคิดว่าภรรยาอ้วนมี มันแห้งและสกปรกอย่างกะทันหันเหมือนสิ่งที่เด็กผู้หญิงตัวหนาจะปล่อยให้สนุกในหอพักของโรงเรียนตอนกลางคืน ฉันหวังว่านอร่าจะปล่อยให้เธอผายลมไปที่หน้าฉันไม่จบเพื่อที่ฉันจะได้รู้กลิ่นของมันด้วย”
เมื่อมองแวบแรกดูเหมือนว่านักเขียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งตลอดกาลจะผลิตออกมาไม่ได้ใช่หรือไม่? แต่ข้อความนั้นมาจากปลายปากกาของเจมส์จอยซ์ในจดหมายที่ส่งถึงนอร่าบาร์นาเคิลภรรยาของเขา
จอยซ์เป็นนักเขียนชาวไอริชในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 และนวนิยายสมัยใหม่ของเขาเช่น ยูลิสซิส และ ภาพเหมือนของศิลปินในฐานะชายหนุ่ม มักถูกอ้างว่าเป็นงานวรรณกรรมที่ดีที่สุดตลอดกาล และถ้าเป็นเรื่องแปลกที่จะนึกถึงนักเขียนนวนิยายที่น่านับถือคนนี้เขียนข้อความกราฟิกเกี่ยวกับการตดให้ภรรยาของเขาจอยซ์ก็ดูเหมือนจะเห็นด้วย ในจดหมายฉบับอื่นเขาเขียนว่า:
“ วันนี้ฉันหยุดสั้น ๆ บนถนนบ่อยครั้งพร้อมกับอุทานทุกครั้งที่ฉันนึกถึงจดหมายที่ฉันเขียนถึงคุณเมื่อคืนและคืนก่อน พวกเขาต้องอ่านหนังสือที่น่ากลัวในแสงเย็นของวัน บางทีความหยาบคายของพวกเขาอาจทำให้คุณรังเกียจ…ฉันคิดว่าคำตอบของฉันที่สกปรกและลามกอนาจารเกินขอบเขตของความเจียมตัว”
แต่ในหลาย ๆ ด้านจอยซ์และภรรยาของเขามีความสัมพันธ์ที่หลงใหลทางร่างกายอย่างผิดปกติ
James Joyce และ Nora Barnacle พบกันบนถนนในดับลิน ในปี 1904 จอยซ์หลงเสน่ห์บาร์นาเคิลทันทีหรืออย่างน้อยเขาก็มองเห็นอะไรเธอได้ตั้งแต่ตอนนั้นเขามีชื่อเสียงในระยะใกล้สายตาและไม่ได้สวมแว่นตาในเวลานั้น จอยซ์ขอให้บาร์นาเคิลออกเดทเพียงเพื่อจะลุกขึ้นยืน
“ ฉันอาจจะตาบอด” เขาเขียนถึงเธอ“ ฉันมองหัวผมสีน้ำตาลแดงเป็นเวลานานและตัดสินใจว่ามันไม่ใช่ของคุณ ฉันกลับบ้านค่อนข้างสลดใจ ฉันต้องการนัดหมาย ... ถ้าคุณยังไม่ลืมฉัน”
ในที่สุด James Joyce และ Nora Barnacle ก็ได้พบกันอีกครั้งเพื่อเดินไปยังย่าน Ringsend ของดับลินและวันที่ดูเหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดีตามที่ Joyce อธิบายไว้ในจดหมายในภายหลัง:
“ นั่นคือคุณเองคุณเป็นเด็กผู้หญิงที่ไร้ยางอายที่เป็นผู้นำทางก่อน ไม่ใช่ฉันคนแรกที่สัมผัสคุณเมื่อนานมาแล้วที่ Ringsend คุณเป็นคนที่เลื่อนมือลงไปข้างในกางเกงของฉันและดึงเสื้อของฉันออกอย่างแผ่วเบาและแตะที่นิ้วยาว ๆ ของฉันแล้วค่อยๆเอามันทั้งหมดอ้วนและแข็งเหมือนเดิมใส่มือของคุณแล้วดึงฉันช้าๆจนกระทั่งฉันมา ผ่านนิ้วของคุณตลอดเวลาที่งอฉันและจ้องมองฉันจากดวงตาที่เงียบสงบเหมือนนักบุญของคุณ”
ในตอนท้ายของปีทั้งคู่ได้ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่เมือง Trieste ในออสเตรีย - ฮังการี ในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้าจอยซ์ย้ายจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อพยายามหาเลี้ยงชีพในฐานะศิลปินที่ดิ้นรน ในขณะเดียวกันนอร่ายังคงอยู่ในเอสเตเพื่อเลี้ยงดูลูก ๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นนอร่าบาร์นาเคิลเองที่เริ่มการติดต่อกับสามีของเธอครั้งแรกบางทีอาจหวังว่าจะป้องกันไม่ให้เขาหลงเข้าไปในอ้อมแขนของโสเภณี
จอยซ์เองเป็นผู้ชายที่มีมารยาทอ่อนโยนและรู้สึกไม่สบายใจที่จะใช้ภาษาหยาบในที่สาธารณะ แต่อีกด้านหนึ่งของนักเขียนก็ปรากฏตัวขึ้นในจดหมายที่มีต่อภรรยาของเขา
“ อย่างที่คุณทราบสุดที่รักฉันไม่เคยใช้วลีลามกอนาจารในการพูด คุณไม่เคยได้ยินฉันพูดคำที่ไม่เหมาะสมต่อหน้าคนอื่น เมื่อผู้ชายบอกต่อหน้าฉันที่นี่เรื่องลามกหรือกลัดมันฉันแทบจะไม่ยิ้ม” เขาเขียนถึงนอร่า “ แต่ดูเหมือนคุณจะเปลี่ยนฉันให้เป็นสัตว์ร้าย”
จดหมายดังกล่าวยังให้ข้อมูลอย่างเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับรสนิยมเฉพาะของ Joyce เมื่อพูดถึงเรื่องเพศซึ่งบางครั้งก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปตามคติวิทยาศาตร์
“ นอร่าตัวน้อยแสนหวานของฉัน ฉันทำตามที่คุณบอกคุณสาวน้อยสกปรกและดึงตัวเองออกสองครั้งเมื่อฉันอ่านจดหมายของคุณ ฉันดีใจที่ได้เห็นว่าคุณชอบโดนเย็ด”
ตัวอักษรอื่น ๆ ทำให้การเชื่อมต่อชัดเจนยิ่งขึ้น:
“ เย็ดฉันสิถ้าคุณสามารถนั่งยองๆในตู้เสื้อผ้าของคุณขึ้นเสียงฮึดฮัดเหมือนแม่สุกรสาวทำมูลของเธอและมีสิ่งสกปรกตัวใหญ่อ้วนออกมาจากด้านหลังของคุณอย่างช้าๆ…เย็ดฉันที่บันไดในความมืดเช่น สาวใช้สถานรับเลี้ยงเด็กร่วมเพศทหารของเธอปลดกระดุมกางเกงเบา ๆ และใช้มือสอดเข้าไปในแมลงวันและเล่นซอกับเสื้อของเขาและรู้สึกว่ามันเปียกแล้วดึงขึ้นเบา ๆ และเล่นซอกับลูกบอลที่ระเบิดทั้งสองของเขาและในที่สุดก็ดึงมิกกี้ออกมาอย่างกล้าหาญ ชอบที่จะจัดการและยัดเยียดมันให้เขาอย่างนุ่มนวลบ่นพึมพำในคำพูดสกปรกในหูของเขาและเรื่องราวสกปรกที่ผู้หญิงคนอื่นเล่าให้เธอฟังและเรื่องสกปรกที่เธอพูดและตลอดเวลาที่จิ้มลิ้นชักของเธอด้วยความยินดีและปล่อยผายลมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อบอุ่นและเงียบสงบ '
เราสามารถเข้าใจถึงสิ่งที่นอร่าเขียนกลับมาจากการอ้างอิงที่จอยซ์เขียนถึงจดหมายของเธอด้วยตัวเขาเอง ดูเหมือนพวกเขาจะเร้าอารมณ์พอ ๆ กับเขา
“ คุณบอกว่าเมื่อฉันกลับไปคุณจะดูดฉันออกและคุณต้องการให้ฉันเลียหีของคุณคุณเป็นคนเลวทรามน้อย” เขาเขียนในจดหมายฉบับเดียว อีกประการหนึ่งเขากล่าวว่า
“ ราตรีสวัสดิ์นอร่าตัวน้อยที่ผายลมตัวน้อยสกปรกของฉัน! มีคำพูดหนึ่งที่น่ารักที่รักคุณขีดเส้นใต้เพื่อให้ฉันดึงตัวเองออกไปได้ดีขึ้น เขียนเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งนั้นและตัวคุณเองให้ดี, สกปรกกว่า, สกปรกกว่า”
จดหมายของ James Joyce คือ ขายในที่สุด โดยภรรยาม่ายของ Stanislaus พี่ชายของเขาไปมหาวิทยาลัย Cornell ในปี 2500 ซึ่งเป็นเหตุผลเดียวที่เรารู้จักพวกเขา คำตอบของ Nora ไม่ได้เกิดขึ้น พวกเขาอาจยังนั่งอยู่ในกล่องหรือกดระหว่างหน้าหนังสือที่ไหนสักแห่ง
กำแพงเมืองจีนล้อมอะไรไว้
จดหมายที่เรามีไม่ได้เป็นเพียงแค่การมองเห็นชีวิตเซ็กส์ของ Joyce เท่านั้น จดหมายฉบับอื่น ๆ ของเขาที่ส่งถึงภรรยาทำให้เราทราบถึงการเปลี่ยนแปลงส่วนตัวที่จอยซ์กำลังดำเนินการอยู่
จดหมายตอนต้นเหล่านี้เต็มไปด้วยความเร้าอารมณ์ แต่ในฐานะผู้เชี่ยวชาญของจอยซ์ ได้ชี้ให้เห็น มีการเปลี่ยนเนื้อหาของจดหมายในวัยกลางคนของ Joyce อย่างกะทันหัน เราไม่เห็นกิเลสชนิดเดียวกันอีกต่อไป จดหมายของ Joyce พูดถึงปัญหาชีวิตสมรสที่เกิดจากฐานะทางการเงินของเขาและการเปลี่ยนแปลงไปสู่ความรักที่มีต่อภรรยามากขึ้น
จอยซ์เสียชีวิตในปี 2484 ด้วยวัยเพียง 58 ปีจดหมายของเขาในช่วงบั้นปลายชีวิตบ่งบอกว่าเขาต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงแบบเดียวกับที่ทุกคนทำเมื่อเห็นจุดจบที่กำลังจะมาถึง สำหรับผู้ที่สนใจชีวิตของเขาจดหมายเสนอมุมมองที่ไม่เหมือนใคร
พวกเขากำลังดูรายละเอียดที่ใกล้ชิดที่สุดในชีวิตของเขาและช่วยให้เราเห็นศิลปินที่มีชื่อเสียงเป็นตัวจริงเครื่องรางที่น่าอายและทั้งหมด
หลังจากอ่านจดหมายอันน่าสยดสยองของเจมส์จอยซ์ถึงนอราบาร์นาเคิลภรรยาของเขาแล้วให้อ่าน ความคิดของ Benjamin Franklin เกี่ยวกับการผายลม . จากนั้นเรียนรู้เกี่ยวกับ การขายภรรยา - ทางเลือกในการหย่าร้างในศตวรรษที่ 19 .
Copyright © สงวนลิขสิทธิ์ | asayamind.com